Gætið að...

Ég verð ekki sérlega virkur hér á bloggvefnum. Mun ekki keppa um að vera á topp tíu í flettingum. Opnaði þessa síðu hálfpartinn í rælni í morgun þegar ég var vaknaður fyrir allar aldir. Ágætt að hafa  vettvang ef manni dettur eitthvað í hug. Maður þarf helst að skrifa eitthvað svo heilabúið í manni tréni ekki alveg. 

Annars er ég að fara í frí til útlanda á morgun, fyrst til Lundúna þar sem konan mín er við nám, vonast til að fara með Kára í Legoland sem er rétt hjá Windsor, kannski til Stonehenge – samt ekki þegar nýaldarliðið er þar um Jónsmessuna – svo til Berlínar af því við fundum svo fáránlega ódýrt far þangað og þaðan til Grikklands. Mig langar líka til Tyrklands.

Veit ekki alveg hvað þessi túr verður langur, ræðst kannski sumpart af því hvernig ákveðin mál þróast. En ég verð sko ekki beinlínis leiður að komast burt frá því argaþrasi.

En kærar þakkir fyrir hlýjar kveðjur sem mér hafa borist frá bloggurum og svo líka þeim sem bjóðast til að vera bloggvinir mínir – ég verð samt að viðurkenna að ég er ekki alveg búinn að fatta það sýstem.  

Annars hafa síðustu dagar verið lærdómsríkir. Ég hef meðal annars lært hversu miklu máli spuni virðist skipta í nútímasamfélagi – að senda út eitthvað sem menn þurfa síðan að neita baki brotnu, að endurtaka ósannindi þannig að þau virðist smátt og smátt vera sannleikurinn. Meira um það seinna.

En ég held samt að það sem ég hef staðið í síðustu dagana sé góðkynjað vandamál – gæðavandamál kallaði einn vinur minn það í dag.